Werken op zaterdag!

Vandaag gaan filmen.. op Shabbat :) Er was een activiteit van Combatants for Peace, nabij Bethlehem. En gezien het filmen de vorige keer niet veel opbracht, vond ik dit wel een leuke activiteit om bij te wonen. Opzet: Palestijnse en Israelische jongeren schilderen samen een spandoek die later zal opgehangen worden als billboard ergens in Connecticut (ok, New York zou beter zijn, maar zo leren mensen in C tenminste dat Israel/Palestina bestaat:)

Eerst werd er in kleine groepen kennis gemaakt, daarna schilderen en eindigen met voedsel. Tijdens de ontmoetingen was er interactie tussen de 2 groepen, maar daarna bleef het redelijk gescheiden.. ergens logisch aangezien de jongsten elkaars taal niet echt spreken. Maar het was echt leuk om te zien dat er zulke activiteiten worden georganiseerd, zodat beiden zien dat de ander niet noodzakelijk "de vijand" is, maar een menselijk gezicht krijgen. Israeli's zijn niet alleen soldaten en Palestijnen allesbehalve alleen terroristen.

Nu alleen nog monteren!

De Muur

Afscheid van een vriend

Deze morgen is Elio, Icahd vrijwilliger en mijn teerbeminde flatgenoot, terug naar Italie vertrokken.. Maar zoals Virginia al zei (die is vorige maand vertrokken)... We Will All Be Back!

De vervanger van Elio is wel ok, maar toch niet hetzelfde... Gelukkig is hij van plan in juli al terug te komen.. Jammer dat ik waarschijnlijk niet meer bij hem zal wonen dan (maar in Ramallah)


Als eerbetoon aan beide:

Het Kieskompas!

Na al de heisa rond het kieskompas kon ik natuurlijk niet achterblijven.. Ik had de test al gedaan, maar wil toch even de resultaten kwijt.. Want ook ik ben slachtoffer van het Spirit-complot!!

Zelfs nadat ik iedereen behalve Johan slechte punten gaf, bleef ik in de cirkel hangen van verdomd Spirit:)

Nogal goed dat spa-en Spirit dicht bij elkaar gelegen zijn!

Anyway.. Ik was wel verbaasd dat spa een heel erg traditionele maar toch linkse economische visie heeft.. en ergens vind ik het niet logisch dat progressief en liberair aan hetzelfde zeel trekken.. of ligt het weer aan mij?

Het leven van een journalist....

is soms best lastig...

Christelle, Thomas en ik willen iets doen met video en reality.. Maar wat??

Starten met portretten van alledaagse mensen in alledaagse situaties was het vertrekpunt.. We willen het zeer persoonlijk houden, zodat we niet de zoveelste documentaire filmen over het conflict. We willen persoonlijke verhalen horen, liefst gelinkt aan de plaats waar ze wonen.. Bijvoorbeeld wat hun favoriete plaats is in Jeruzalem, liefst met een of ander emotionele betekenis..

Maar het blijkt niet zo simpel om dit in praktijk om te zetten.. Ons eerste slachtoffer werkte niet echt heel goed mee.. Zijn favoriete plaats in Jeruzalem is..rarara... de Al-Aqsa moskee! Dat is de derde belangrijkste plaats voor elke moslim, na Mekka en Medina. Het was dus niet makkelijk om iets persoonlijk los te peuteren, hij draaide maar door over het conflict en de checkpoints..

We moeten dus werken aan onze interviewtechnieken...

Gisteren moest ik een interview met de Palestijnse Vakbond filmen... Vraag je naar de moeilijkheden van de werknemers en krijg je hetzelfde verhaal.. Pas op, het was interessant en ik ben er zeker van dat checkpoints en de rampzalige economische situatie geen positieve invloed hebben, maar hij sprak niet over de situatie in Palestina zelf. Lokale problemen van werknemers en hun werkgever.. Op het eind moest ik zelfs nog vragen wat de bond nu precies deed, want hij concentreerde zich vooral op het bedanken van de Belgische overheid voor hun financiele steun :)

Nogal goed dat we hier het interview toch beter konden sturen en ik hoop dat het Actieplatform Palestina tevreden is met het beeldmateriaal!

Verenigd Jeruzalem!

Morgen is het "Jeruzalem Dag" in Israel, waarop de vereniging van Oost en West Jeruzalem gevierd wordt. Ik vraag me alleen af welke vereniging en geen mens die zich blijkbaar dezelfde vraag stelt..

In 1967 – na afloop van de 6 Daagse Oorlog - annexeerde Israel de oude stad en Oost-Jeruzalem en riep heel Jeruzalem uit tot hoofdstad. De VN heeft deze annexatie nooit erkend en bijna alle staten verhuisden prompt hun diplomatieke missies naar Tel Aviv. Op 30 juli 1980 bevestigde de Knesset de annexatie via de ‘Jeruzalemwet’: "Het verenigd Jeruzalem is in zijn geheel de hoofdstad van Israel". Kortom, een verenigd Jeruzalem is een stad onder Israelische soevereiniteit en sindsdien kon de verjoodsing beginnen via "nieuwe Buurten" midden in Arabische gebieden (zie vorige blogs). Vereniging is enkel een politiek statement, joodse en Arabische buurten leven nog steeds bijna strikt gescheiden...

Blijkbaar heeft de regering alweer de goedkeuring gegeven tot de constructie van 20.000 woningen in Oost Jeruzalem, wat huizing betekent voor ongeveer 100.000 - waarschijnlijk voornamelijk - Israeli's. De strijd om de "onverdeelde" hoofdstad gaat verder, hetzij met onevenwichtige middelen, en de Palestijnen raken langzaam maar zeker de greep op "hun" Oostelijk deel van de stad kwijt..

En niet enkel religieuze en/of fanatiekelingen komen op straat:

Vandaag stond in de krant te lezen dat het Rode Kruis het beleid van de gemeente ten opzichte van Oost Jeruzalem hekelt. Het wordt tijd dat internationale organisaties op hun achterpoten gaan staan, veel lawaai maken, hun mening uitschreeuwen en vooral druk uitoefenen. Ook regeringen worden wakker en het deed deugd te lezen dat EU vertegenwoordigers niet zullen deelnemen aan de festiviteiten deze week. Zelfs de Amerikaanse ambassadeur zal niet aanwezig zijn. Deze acties kunnen alleen maar toegejuichd worden natuurlijk, maar toch jammer dat het weinig gewicht in de schaal brengt. Het lijkt een stil protest, maar het is een begin dat er tenminste toch gereageerd wordt op symbolische dagen zoals deze..

Koude Europeanen...

Op een zonnige middag in de hoofdstraat rustig een Sabigh aan het naar binnen spelen, als ik plotseling een akelig bekeken gevoel krijg.. Kijk ik op, toch wel niet recht in een lens zeker! Een of andere leutigen (knipoog naar christophe en alle andere DJ tony fans, nee, we zijn hem nog niet vergeten!) fotograaf vond er niets beter op dan mij vast te leggen op film terwijl ik eet. Niets meer vervelender. Achteraf was hij wel zo vriendelijk om mij zijn adres te geven zodat ik de foto kon opvragen.. 5 u later was ik thuis :) We zijn samen op wandel geraakt in de Oude Stad en het was best gezellig.. Nogal goed dat ik vrijwilliger ben en mijn werk dus zelf kan plannen ;)

En fotografie is best een lastig beroep, de hele middag wandelen op zoek naar de perfecte foto, zucht.. gelukkig had hij mij al tegengekomen, zijn middag was al geslaagd :)

Een week later nog eens afgesproken, en voor ik het wist zat ik in legeruniform voor de lens...:)

Jeruzalem op en top... De sfeer is soms raar, de mensen soms fanatiek, maar gelukkig lopen er ook van die spontane types rond die de boel interessant houden. Ik heb zoiets in Gent nog niet veel tegengekomen, maar daar loop ik ook niet vaak alleen over straat natuurlijk... Cultuurverschillen zijn er, en ik heb dan ook niet voor niets de bijnaam 'Cold European Girl'....Of Pretzel, maar dat heeft dan weer te maken met het feit dat ik daar niet van kan blijven op cafe !!

Olmert versus Winograd

Vorige week kwam Olmert (eerste minister Israel) onder vuur te liggen. Begin mei werden de resultaten van een rapport over de Libanonoorlog in juli 2006, onder leiding van gepensioneerd rechter Winograd, publiekelijk gemaakt. Na 6 maand onderzoek zijn de conslusies duidelijk en de commissie besloot dan ook dat de beslissing tot oorlog te snel werd gemaakt en zonder een duidelijk strategisch plan. Het beschuldigde Olmert van "serious failure in exercising judgement, responsibility and prudence" gedurende de crisis.

Na de bekendmaking van deze resultaten kwamen duizenden mensen op straat, zijn ontslag eisend.. (en dit gebeurde vlak naast mijn deur om 8u smorgens!)...Ook de kranten waren niet mals, enkele hoofdlijnen: "A gun to his head", "The Noose is Tied" en "Olmert on his way out". Volgens een radiostation is 69 procent van de bevolking overtuigd van zijn ontslag.

Ook zijn eigen partijleden staan niet allemaal op 1 lijn in dit verhaal, en ook Tzipi Livni is weer van de partij en ziet haar kans schoon om korte metten met Olmert te maken. Haar ministerie van Buitenlandse Zaken kon rekenen op steun in het Winograd rapport. Wat toch maar raar overkomt gezien een oorlog met een ander land toch onder Buitenlandse Zaken valt ?

Een van de kritieken van het rapport is dan ook dat dit een beslissing was waar de Knesset en de regering achter stonden en niet alleen Olmert verantwoordelijk zou zijn..

Olmert zelf is echter niet van plan om op te stappen en overleefde maar liefst 3 vertrouwensmoties in het parlement. Hij zal echter wel de aanbevelingen van het rapport invoeren.. (altijd te laat)

Studenten actief

Studenten in Israel zijn meestal niet vaak sociaal actief. Bizar, zeker als je Belgie gewoon bent :) Het duidelijkste voorbeeld is de vredesbeweging. Die is zo al niet echt uitgebreid en enorm versnipperd, maar het aandeel studenten is verbazingwekkend te verwaarlozen. Meestal zijn de humaniora studenten nog actief en gemotiveerd, maar vaak laten ze hun hoofd ook hangen na enkele jaren zonder echt iets te bereiken.. Ook het hoge inschrijvingsbedrag van de unief heeft er volgens mij iets mee te maken. Studenten hebben het zeker niet gemakkelijk en vaak gaat al hun vrije tijd op aan werken. Ter vergelijking, in Gent kost het ongeveer een 500 euro per jaar om te studeren, in Israel ongeveer 2500. Belachelijk voor een klein land als Israel, maar logisch als je de VS invloed op de maatschappij in rekening brengt..

Maar laat ik ter zake komen.. Studenten zijn dus niet echt sociaal actief, behalve natuurlijk als het om hun eigen hachje gaat! Ongeveer een maand geleden lekte uit dat de regering van plan is om het inschrijvingsgeld nog te verhogen.. Alle studenten op hun achterpoten uiteraard met als gevolg een nationale staking. Al een maand gaat die staking door en normaal zou volgende week een beslissing moeten vallen.. De unief is dus redelijk leeg, buiten enkele kapitalisten die vinden dat de regering groot gelijk heeft, en de usual nerds:) Jammer genoeg krijgt de staking niet super veel aandacht, want dit zou het debat rond budgetten perfect kunnen openen..

Moeten literatuurstudenten wel evenveel betalen als bijvoorbeeld biologiestudenten, die toch een veel grotere investering vergen dan literatuur?

En nergens hoor ik in kranten de opinie opperen dat Israel misschien een tikkeltje minder moet uitgeven aan veiligheid en bezetting en misschien iets meer moet investeren in de eigen maatschappij??

Wordt vervolgd..

ps, ik heb natuurlijk geen last van de staking en ben absoluut voor, want nu hebben de meeste van mijn vriendjes veel tijd :)

Update babysitten

Mijn carriere als babysitter gaat nog steeds heel erg goed, en ik krijg zelfs extra uren :)

De vrijdagmorgen is nog steeds heel lastig, iedereen heeft weekend en ik moet op om 7 u, maar ja, voor de centjes lukt het wel.. En ik neem die klein mannen gewoonlijk naar een park waar ze zich wel kunnen bezig houden :)

Hier nog even mijn gabbertjes, ze worden oud, en ik ken hen nog maar 4 maand! En jawel, de jongsten kunnen bijna mijn naam zeggen!!

Vorige week gaan zwemmen en ik begin ook eindelijk een kleurtje te krijgen (na het gewoonlijke rood natuurlijk)

Eli (knuffelaar):






















Daniel (stillen):


Adin (deugniet):

Laurent Garnier in Tel Aviv

Eindelijk nog eens een goede reden om buiten te komen! Het uitgaansleven in Jeruzalem laat vaak nogal te wensen over (of ik ben gewoon niet op de hoogte), dit was dus zeer aangenaam nieuws. Mister Garnier zou zijn entree maken in een van de bekendste clubs in Tel Aviv en meestal ben ik te lui om helemaal af te zakken naar Tel Aviv om een avondje uit te gaan, maar deze keer was weinig overtuiging nodig. Vooral omdat het georganiseerd werd door de Franse Ambassade en ik dus via mijn geliefde (ex)flatgenootjes niet alleen gratis inkom had, maar ook toegang tot de VIP :)

En het was super! Moet zeggen, Israeli's zijn redelijk kalme uitgaanders.. en ik denk ook niet dat Garnier zo bekend is in Tel Aviv. Ik en de Franse delegatie moesten er echt de sfeer inhouden.. Leek ook alsof wij de enige waren die Lithium van Nirvana kenden.. (dit was even een spinoff van 2manydj's).. Pff, wij dansten tenminste op het ritme, wat vooral grappig was tijdens de DrumNBass :)

Maar heb toch het compliment gekregen dat ik de beste danser van de avond was ! Geslaagd feestje ;)

Nieuw appartement

Tot mijn grote spijt ben ik begin april verhuisd.. Ik heb ongeloofelijk genoten van het gezelschap van Christelle en Romain, maar toch besloten om te verhuizen.. Ik woon nu samen met Italianen, waarvan een ook werkt in Icahd (maar hij vertrekt eind mei) en de ander in Hebron. Het is op 2 minuten van het centrum, goedkoper, vlak naast een park EN met een tuin! Weliswaar een harde ondergrond, maar een tuin is een tuin :) Eenmaal ik hier pakken geld verdien koop ik mij wel wat zachte matrassen :) De kamer is klein, maar laat ons eerlijk zijn, veel ben ik er toch niet..

Geen internet en geen tv maakt het soms wel een beetje saai in het weekend, maar gelukkig heb ik mijn gsm nog om de lege uren op te vullen (er is altijd wel iemand die zich ook verveelt:)

Ik zou haast nog vergeten dat ik eigenlijk veel leeswerk heb!!

Anyway, hier is de nieuwe stek:

Kan trouwens ook op shoppinguitstap gaan, want de F@:{** droger heeft enkele van mijn spulletjes een maat te klein gemaakt!

Christophe

Eindelijk! Na drie maand wachten en afscheiding; waren de debieltjes verenigd voor een veel te korte week!! Voor een volledig verslag, wendt je tot www.ramont.be, maar hier alvast ook een fotoverslag.. Het was super om Jeruzalem samen te verkennen; en de wandeltochten blijven een leuke herinnering... Mijn benen doen nog zeer als ik eraan denk :)


Tel Aviv...Zot zijn doet geen zeer .. Maar op uw 25 in een glijbaan kruipen soms wel :)

Verloren gelopen in Jeruzalem..

We zochten een kerk; maar niet gevonden.. (De witte lijn is de Muur btw)

Ja, we kruipen graag in kleine gaten :) Op de achtergrond de Olijfberg

Het graf van Jezus..En naar ik hoor brengt het echt geluk, he christophe ;)

Olijfberg vanop de Klaagmuur..

Tot binnen een paar maand hopelijk!!!

Helga

Aangezien mijn eerste bezoeker hier bleef voor drie weken ga ik geen uitgebreid geschreven verslag doen.. We hebben heel wat bezocht en afgewandeld (ook veel gerust natuurlijk:) en ik hoop dat ze het de moeite vond om af te komen...

Jeruzalem bij zonsondergang vanop de Olijfberg

Dode Zee make-over!

Jericho vanop het klooster in de bergen (te voet beklommen!)

Bijbelse ervaring.. bezoek graf Abraham in Hebron
Hebron onder huidige omstandigheden.,, Oude stad is zo goed als leeg,
en mensen hebben bescherming nodig tegen afval die de israelische 'buren'
vriendelijk achterlaten Ergens onderweg naar Bethlehem Ingang tot Ramallah.. Stel je voor dat we dit moeten doen om Gent
binnen te mogen..Soms moet je 2 uur wachten eer je aan de andere
kant geraakt

Markt in Ramallah. Stom dat het net regende!

Jordanie

Begin maart is de trip naar Jordanie eindelijk gelukt! Gesterkt door bezoek vanuit het moederland, met veel moed vertrokken voor een weekendje woestijn. Vertrokken vanuit Jeruzalem richting Eilat (zo'n 4.5u in de bus) waar we een nachtje zijn blijven hangen. Niet veel speciaal eigenlijk, buiten het strand dan. Voor de rest hotels en uitgaansleven... Waarschijnlijk zijn de kalme stranden iets verder van het centrum verwijderd, maar we hadden geen tijd (en zin) om daar echt naar te zoeken.

Volgende dag naar de woestijn van Wadi Rum! Een jeep tochtje, thee drinken met een Bedoein, en overtuigd geworden om de nacht door te brengen in de woestijn... Achteraf gezien een beetje overhaast, want savonds beseften we dat we alleen waren met 2 mannen. Maar ze hebben zich gedragen:)

Volgende dag naar Petra, een stadje waar oude ruines te zien zijn. En het is wel indrukwekkend:


Savonds toch besloten om alweer verder te trekken naar Amman, hoofdstad. Jammer genoeg ben ik een uur na aankomst ziek gevallen, ik spaar jullie de foto's :) amai, het was echt afzien, maar het hotelletje viel goed mee. Niet echt proper en heel de nacht muziek maar ze hebben goed voor me gezorgd, met kippensoep en al!!


Amman leek ons ook niet de moeite om echt rond te hangen, en gezien mijn toestand zijn we de volgende morgen maar vertrokken richting het oude vertrouwde Jeruzalem, waar ik nog 2 dagen in bed heb gelegen :) Toch opmerkelijk hoe anders een mentaliteit kan zijn, van de zorgzame Jordaanse gastvrijheid naar de harde Israelische soldaat. Aan de grens was het lang wachten, en geen beetje compassie toonden ze! Terwijl het echt wel duidelijk was dat ik daar met koorts zat af te zien.. Zelfs op een verzoek of ze eventueel medicatie of zo hadden werd niet gereageerd.. Ah... Israel.. het voelt altijd een beetje als thuiskomen :)