Voor mijn allerbeste vriendje

Funding

Goed nieuws.. Ik heb gisteren Icahd kunnen overtuigen om mijn filmproject te sponsoren, en daarbovenop gooien ze er een nieuwe laptop bij! Die ik wel moet teruggeven als ik naar Belgenland vertrek, maar geef toe, dat heeft mijn vrouwelijke charme maar weeral mooi klaargespeeld:)

Mijn team klaarstomen om een aantrekkelijk voorstel samen te steken is de volgende stap.. Wordt vervolgd..

Happy song: Superman (stereophonics)

Moet gevierd worden in Tel Aviv vanavond!!

Maskiot

Wie een beetje het nieuws volgde in augustus 2005, weet dat Sharon toen de settlements "ontruimde" in de Gazastrook. Daarna richtte hij een nieuwe partij op, Kadima, die vervolgens naar de verkiezingen trok met de belofte tot meer ontruimingen. Maar blijkbaar heeft Olmert een andere definitie van ontruiming dan de rest van de wereld. Deze week raakte immers officieel bekend dat het Ministerie van Defensie de bouw van een nieuwe settlement in de Jordaanvallei heeft goedgekeurd, Maskiot, om een aantal gezinnen van de Gazastrook in onder te brengen. Als dat geen verschuiving van het probleem is! Is dit hoe Israël een twee-statenoplossing ziet? Olmert heeft vroeger al benadrukt dat de Jordaanvallei een belangrijk strategisch buffergebied vormt met de andere Arabische staten, zoals Iran en Irak. Ontruimen blijkt vertaald te worden naar annexatie op het veld.. Deze nederzetting zal bijdragen tot de verdere versnippering van de Westoever, want de blokken van Israëlische "dorpen" snijden de Westoever middendoor in drie stukken. Hoe kunnen de Palestijnen op die manier een valide en veilige staat vertegenwoordigen?

Sneeuw!

Tot nu toe was het nog niet echt heel koud, maar vandaag - en net de enige dag van de week dat ik besloot om naar het centrum te gaan - begon het te sneeuwen! Kletsnat thuisgekomen, maar geef toe, het is de moeite, zeker omdat het maar 1 dag sneeuwt hier. En iedereen begint dan meteen te flippen, geen school, geen werk, en het ergste, alle café's gesloten!.. Rare jongens, die Israëli's... (kwamen de meeste niet van Oost-Europa?:)

Toch was de drang om de sneeuw te trotseren (lees: een café te zoeken) groter dan de drang om thuis te blijven. Gelukkig zijn Palestijnen iets realistischer: Christelle en ik in de borderline (waar ik dus ook af en toe de mensen bedien:) ... En nee, haar ogen vallen niet toe door teveel schnaps!

Gelet op de kerstversiering? Zo had vandaag toch enige kerstsfeer in zich:)

bethlehem en kerst

Ondertussen...

Tussen al het harde werk door - yeah right - even gaan shoppen in Tel Aviv.. Nooit shoppen met jongens in de buurt, ben thuisgekomen met een minirok! Stel je voor:) Jaren van weerbarstigheid weggespoeld in een half uur.. Zucht:) Nog goed dat er een ijsje op het strand afkon om van de schok te bekomen..

De lege uurtjes worden naast sociaal contact opgevuld met films zien. Ik moet toch ergens inspiratie vandaan halen he.. Research noemen ze dat:) Youtube is een leuke tijdverdrijvende uitvinding, ik heb me al kreupel gelachen met sommige uploads, en af en toe kan je er volledige films op terugvinden, maar dat heb je niet van mij:).
Nieuwe hype is Loving Annabelle, valt wel mee.. Katherine Brooks is de regisseur, en voor wie ook af en toe ook eens tijd teveel heeft, ze plaatst videoblogs op haar website in verband met haar nieuwe film: www.madworldmovie.com. Af en toe zit er een goed stukje bij, zoals de Road Trip Day One, maar ze vervalt in het niets naast onze aller Ellen... Zie, zelfs hier wordt ik aan iedereen herinnerd !! Zeker de moeite is op youtube, een interview samen met Erin, "Why are we talking?"...hilarisch! Btw, what is up with Prison Break? Bij Limewire vind ik bijna geen referenties meer.. Dan maar op café he :)

Bil'in

Bil'in is een klein dorpje, op een kwartiertje rijden van Ramallah (misschien minder lang; maar de wegen in Palestina zijn iets minder ontwikkeld dan wat hun buren gewoon zijn). Sinds 2 jaar is er elke week op vrijdagmiddag een demonstratie tegen de muur, die gebouwd wordt om een nabijgelegen nederzetting (Israëlisch dorp in Palestijns gebied) te beschermen.. Ik vraag me af tegen wie? Ik ben tegen elke vorm van geweld, maar nogal begrijpelijk dat die mensen zich niet al te veilig voelen. Wie gaat er nu ook in vijandig wonen? En om die muur te kunnen bouwen wordt veel landbouwgrond in beslag genomen..

Om op de demonstratie te geraken neem ik de bus naar Ramallah, door de checkpoint, aangekomen, loop je de hoek om waar je een sherout vindt (gezamenlijke taxi, wat betekent dat het wachten is tot hij vol is). Nog redelijk makkelijk, want Israëli's die mee willen protesteren moeten eerst naar een nederzetting reizen, en vandaaruit te voet gaan. Ik heb dat 1 keer meegedaan, nooit meer! We waren 4 u onderweg, heen en terug, om 2 u te protesteren. Linkse rakkers hebben er vaak veel voor over moet ik eerlijk toegeven.

De hele bende trekt dan naar een kleine checkpoint, waar de soldaten ons staan op te wachten:
(de mannetjes op de heuvel is versterking)

Deze checkpoint is een uitweg waar landbouwers doormoeten als ze hun land willen bewerken. Als de soldaten tenminste goed geslapen (of iets anders:) hebben. Overnachten op het veld is geen uitzondering voor deze Biliner (s) -- wie heeft 'em?

De demonstratie blijft meestal vreedzaam, de deelnemers proberen over het hek en de prikkeldraad te geraken, maar daar blijft het bij.Enkel als de jeugd stenen begint te gooien, haalt het leger traangas boven.. En deze keer ook hun wapen:

Geen zorgen, er wordt enkel op Palestijnen geschoten (zelfs op de jongen die 100 meter voor mij liep en niet eens iets misdeed), en met rubberenkogels (al kan je in het midden wel wat metaal vinden). Maar het lijkt me dat het vooral een "spel" geworden is tussen de soldaten en de lokale jeugd. Stenen gooien, beetje schieten.. Het lijkt alsof deze situatie niet meer realistisch is, maar één groot computerspel.. Al zijn de wederzijdse haatgevoelens wel echt vrees ik...

zoals je ziet, was ik zeker niet de enige fotografe, Bil'in trekt elke week een heleboel internationalen en gelukkig ook media.. Zonder media zouden de soldaten niet zo vriendelijk blijven...

Bedoein in de Negev

Mijn eerste uitstap! De Bedoein is een Arabisch nomadenvolk, dat voornamelijk in de Negev woonde en overleefde van landbouw. Was, want door de hele situatie en ontstaan van Israël is het onmogelijk geworden om als nomaden te overleven. De meeste verkiezen om in kleine dorpjes te wonen (huizen bestaan uit metalen platen), maar Israël heeft liever dat ze samentroepen in steden. Om dit te bereiken sluiten ze watertoegang af, zijn er bijna geen wegen, kunnen de boeren hun land niet meer in (wegens "veiligheidsredenen" in de onafhankelijkheidsoorlog in 1948; maar ze wachten nog steeds op toelating om hun land opnieuw te kunnen bewerken), en gebeuren er om de zoveel maand vernielingen van volledige dorpen. Deze dorpen zijn illegaal gebouwd, omdat de Bedoein geen toestemming krijgen om legaal te bouwen buiten de grote steden.

Tijdens deze eendaagse trip maakten we kennis met een landbouwer die zijn grond op deze manier verloor. Er waren ongeveer een 30-tal mensen, en de eerste activiteit was symbolisch zaad strooien op het land. Na 5 minuten kwam de politie al af, met legerbegeleiding erbovenop! De eigenaar werd gearresteerd en door een aantal aanwezige journalisten kwam dit hele verhaal op de lokale tv en radio waardoor de Bedoein minister is afgekomen om steun te betuigen. Volgens de politie had de man zijn land betreden, wat uiteraard nonsens was, hij was de enige die langs de zijlijn bleef.. Deze arrestatie bracht verandering in het programma, we besloten te wachten aan het politiekantoor tot zijn vrijlating. Na een Bedoein lunch van Laffe, kaas en olie, vonden een aantal deelnemers (waaronder ikzelf) dat het wachten genoeg geduurd had. Die man laten ze toch niet vrij zolang wij staan te wachten (provocatie is een favoriete bezigheid van de politie hier) en ik wou het vernielde dorp zien dat ze nu aan het heropbouwen waren. Zeventien huizen werden vernield. Dorpsleven is hier zeer arm, en net toevallig boven dit dorp werd een elekticiteitsleidraad aangelegd.. wat zeer ongezonde gevolgen heeft voor de bewoners..















Vooral de vergelijking met een joods Israëlisch dorp 10 minuten daarvandaan was treffend:



De omgeving en het leven van die mensen dat onmogelijk gemaakt wordt door Israël (en het zijn nochtans Israëlische burgers gaf me het idee om een documentaire te maken over deze situatie..De minister wil alvast meewerken! Eens benieuwd waar dit idee toe gaat "lijden".. Een andere omgeving maakt mensen creatief:)

Daarnaast is de Negev ook heel erg mooi:

Icahd en de Jerusalem Film

Mijn post academische carrière begint bij het Israeli Committe Against House Demolitions (kortweg Icahd), een organisatie die zich inzet tegen de vernieling van illegaal gebouwde huizen (van Palestijnen uiteraard). De internationale coördinator is Lucia, een joodse van Mexicaanse origine, en Jeff Halper, een bekende politieke auteur. We zijn voor het moment met vier vrijwilligers, de andere twee komen respectievelijk van Spanje (Virginia) en Italië (Elio). Ik heb ook Vlaams gezelschap van Katrien, die hier al 10 maand blijft plakken (wegens een Israëlisch vriendje). Voor het moment is het nog wat zoeken wat we kunnen doen, we houden ons bezig met kleine projectjes, zoals het interviewen van Palestijnen wiens huis herbouwd is, en uitstapjes.. De sfeer is heel erg ontspannen, en ik ben met mijn gat in de boter gevallen, want in vergelijkingen met andere oranisaties is Icahd bevolkt door jong volk! Ze hebben niet echt grote projecten, en is dus niet echt wat ik zoek, maar ik denk dat dit een goeie plaats is om te beginnen..

Vernielingen van huizen is een groot probleem hier in de Westoever. Voor Palestijnen is het praktisch onmogelijk om een bouwvergunning te krijgen, dus zetten ze hun huis meestal illegaal. Als de regering dat te weten komt, wordt het afgebroken. De laatste waarschuwing daarvoor komt meestal een paar uur op voorhand, wat het redden van meubels en allerhande heel aangenaam maakt. Icahd probeert deze mensen bij te staan, zowel in het veld tijdens de vernieling als op wettelijk gebied. Ze organiseren elke zomer bouwkampen en hebben zo al een 20-tal huizen herbouwt.

Na het bekijken van de documentaire "The Iron Wall" belandden we op café met de director (Mohammed, d'uh), en hij ziet het zitten om me in zijn team op te nemen. Weliswaar onbetaald, maar lijkt me een interessant project. Zijn film gaat over de problematiek rond Jeruzalem. Het contact met Mohammed en Terry is iets moeizamer, ze zijn ouder en redelijk serieus. Gelukkig huppelt Annina er ook rond, die is net het tegenovergestelde: als ze niet oplet, huppelt ze iedereen omver! Het ziet er alleszins heel interessant uit, we hebben al een tour door de kolonies achter de rug en een interview met de stadsplanner van Jeruzalem, dus degene die al die kolonies bedacht heeft. En het is dan nog een vrouw begot!

Jeruzalem is de heilige stad bij uitstek en zowel de Palestijnen als de Israëli's claimen het op als hun rechtmatige hoofdstad. De stad is in theorie verdeeld in een Oostelijk (Palestijns) en een Westelijk (Israëlisch) deel, maar feitelijk kan je zien dat zelfs in Oost Jeruzalem de verdeling in het voordeel van de Israëli's valt. De gemeente heeft jarenlang een kolonisatiepolitiek gevoerd, waarbij ze "nieuwe buurten" aanleggen op Palestijns grondgebied. Deze gebieden vormen een cirkel rond Oost Jeruzalem, zodat de stad praktisch onverdeelbaar wordt en waarbij de Israëli's een demografisch voordeel hebben. Op die manier zijn er vandaag de dag 200.000 kolonisten in Oost Jeruzalem (en nog eens 200.000 in de Westelijke Jordaanoever). De Oude Stad, die verdeeld is in 4 stukken (een moslim, christelijk, Armeens en joods deel) is voor 80 % in handen van moslims. Om in het joods deel te kunnen wonen, moet je joods zijn! Best een rare situatie als je in het moslim deel ineens orthodoxe joden ziet passeren.

Het activisten appartement

Ik heb een kamer gehuurd in een appartement dicht bij de American Colony. Een nogal dure buurt, maar gelukkig ligt Salahadin (wie kent hem nog?) net in het Oosten van Jeruzalem, hier beter bekend als het Arabisch deel van de stad. Een plaats die voor veel van mijn Israëlische vrienden zoveel betekent als het buitenland. Ze komen hier met andere woorden alleen maar als het moet, en niet echt met een gerust geweten. Maar ik zal hen wel overtuigen van de gezelligheid van Palestijns Jeruzalem, don't worry! Alhoewel het hier eigenlijk redelijk kalm is. Meestal worden Arabische dorpen gekenmerkt door een sfeervol nachtleven, maar Jeruzalem is daar een uitzondering op. Er zijn twee bekende bars, misschien enkele kleinere die we nog moeten ontdekken en ook restaurants zijn niet echt zichtbaar. Pas op, heel Jeruzalem is zoals mijn buurt, eens je uit het centrum bent, is er weinig te beleven, maar het Westen heeft tenminste een centrum:)

Mijn flatmates zijn Christelle en Romain, twee Francaises. Wel toepasselijk, aangezien Romain van "de familie" is.. voor de slechte verstaanders, hij is gay. Christophe, meteen een reden om je kont naar hier te reppen!! Ze werken allebei in het Franse Consulaat, maar zijn gelukkig geen stijve diplomaten. Ze hebben een soort internship contract, wat hen even avontuurlijk maakt als jullie auteuze. Kennismaking viel mee, want een dag na mijn aankomst hadden ze een afspraak met iemand die een jaar zou kunnen blijven. Maar hij viel nogal tegen qua persoonlijkheid:)

Ben benieuwd wat dit zal worden...

Dit appartement is heel anders dan mijn vorige verblijfplaats. Heel luxueus, met eigen strijkplank en wasmachine.. Het enige nadeel is de 20 minuten wandelen naar het centrum, maar gelukkig heb ik de mp3 meegetjoept (eigenlijk geleend, maar tsjoepen klinkt beter he) van mijn allerliefste broertje.

Het Jeruzalem Syndroom

Het Jeruzalem Syndroom